Hofmann máis tarde patentou o 4-AcO-DMT, que posteriormente foi esquecido, ata que reapareceu como droga de festa na década de 1990. En 1999, o profesor e científico psicodélico David E. Nichols intentou despertar o interese pola 4-AcO-DMT presentándoa como unha alternativa segura e rendible á psilocibina, xa que é moito máis fácil e barata de sintetizar. 20 anos despois e ninguén realizou aínda un só estudo significativo sobre a seguridade e os potenciais beneficios do 4-AcO-DMT, a pesar da súa crecente popularidade entre os usuarios de psicodélicos.
O 4-AcO-DMT preséntase en forma de po que se pode tragar ou inhalar. Como con todos os psicodélicos, as microdoses son fundamentais para determinar os efectos e a experiencia que, segundo os informes, é moi similar á dos cogomelos ou DMT.
